Vrouwen in de (Friese) literatuur
Hoe zichtbaar zijn vrouwen in de literatuur? Hoe vaak komen vrouwennamen voor in leeslijsten, tiplijsten, recensies, in geschiedenisboeken, op de lijsten voor prijzen? (Nog altijd minder dan 30%.) Nog belangrijker: hoe ontstaat beeldvorming óver vrouwelijke schrijvers? Waarom worden boeken met zogenaamde ‘vrouwelijke’ onderwerpen als minderwaardig gezien (bevallen, echt gatverdamme)? Maar als vrouwen dan over zogenaamd ‘mannelijke onderwerpen’ schrijven, filosofie ofzo, worden ze totaal niet serieus genomen! En hoe kan het dat een Friese schrijver als Ella Wassenaer, die haar tijd én haar mannelijke collega’s ver vooruit was, zo onder de radar is gebleven? Vet veel vragen, ja! HOE ZIT DAT?
Annelies Verbeke, zelf een schrijver die zich hard maakt voor de zichtbaarheid van vrouwelijke auteurs, gaat in gesprek met Albertina Soepboer en Marleen Nagtegaal. Soepboer (dichter, schrijver, beeldend kunstenaar) schreef een essay over het werk van Ella Wassenaer en kwam erachter hoe sterk ondergewaardeerd deze schrijver eigenlijk was en is. En niet alleen Ella. Het Friese literaire veld vormt bepaald geen uitzondering als het gaat over waardering van de schrijvende vrouw, integendeel. Nagtegaal heeft in haar werk als artistiek directeur van Explore the North veel te maken met genderongelijkheid in letterenland: ze ziet het gebeuren bij anderen én ervaart het zelf.
De Vlaamse schrijver Caro van Thuyne brengt een prachtige voordracht over het vinden van legitimiteit als vrouwelijke schrijver. Wat voor onwaarschijnlijke dingen gebeuren er eigenlijk allemaal wanneer je als vrouw een tekst de wereld in slingert?