Hij is in your face, daarvoor hoef je geen verstokt lezer te zijn: Dimitri Verhulst. Wat hij schrijft is altijd raak en even confronterend als poëtisch. Daarbij is Verhulst wars van ‘hoe het hoort’. Zijn laatste boek, Spoo Pee Doo (wat een titel!), is niet alleen geschreven vanuit de diep weggestopte catacomben van onze onverschilligheid, het werd afgelopen oktober ook op een opmerkelijke manier gelanceerd. Gratis te downloaden voor wie er op tijd bij was, in vier talen tegelijk en meteen ook maar als luisterboek. Want het moet gezegd en gehoord: Spoo Pee Doo gaat over ons, wij hier in onze miezerige lage landen, op dit moment in deze wereld. Iedereen heeft het erover, maar niemand heeft het erover zoals hij:
‘Terreur is niet blind, sterker nog, hij heeft het gemunt op onze westerse verworvenheden. Hebben we onze monsters zelf gevoed? De urgentie aan antwoorden en oplossingen kan niet worden ingelost, wel kunnen wij de aanslagen van gruwel beantwoorden met aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur. De inkt moet vloeien, omdat ook hem de droogte dreigt te worden opgelegd.’
Anton Dautzenberg, enfant terrible onder de Nederlandse schrijvers, schuift tijdens Explore the North bij Dimitri Verhulst een stoel bij aan tafel. Zijn laatste boek, De dag dat de gieren buigen, is een paar dagen geleden van de persen gerold. In de bundel vol begoochelende verhalen wordt de wereld zwart en krijgen de mensen kleur. Ook is een paar weken geleden de nieuwste Quiet 500 uitgekomen, waarmee Dautzenberg – in een literair antwoord op de Quote 500 – aandacht vraagt voor armoede. Verhulst en Dautzenberg zetten ons wereldbeeld graag op zijn kop: dit zijn twee schrijvers die iets te melden hebben!
Tijdens Explore the North probeert Marleen Nagtegaal erachter te komen wat deze schrijvers beweegt en wat zij samen teweeg kunnen brengen.
Foto | Michiel Hendryckx