Klein verzet. Hoop. Lone wolfs.
De Iraanse vrouw die op een auto klom en met haar hijab zwaaide. Rosa Parks die voorin de bus ging zitten. De man in China die met een plastic tasje voor vier tanks bleef staan. Emma Sulkowicz die het matras waarop ze verkracht werd over de campus van Columbia University meedroeg. Colin Kaepernick die door één knie ging tijdens het volkslied en nooit meer werd getekend. Mensen die in hun eentje een systeem deden wankelen.
Sinead O’Connor was er ook zo een. Verguisd om haar uitgesproken meningen, weggehoond door de industrie, haar carrière beschadigd door negatieve media-aandacht. Toen ze op SNL een foto van de paus verscheurde tijdens het zingen van War, werd ze weggezet als gek. Maar haar daad was een aanklacht, een statement, een risico dat ze bewust nam. Net als de protesten van minder bekende lone wolfs was het een moment dat groter werd dan haarzelf.
Deze avond is voor hen. Dichters, schrijvers en spoken word-artiesten brengen verhalen over hoe iets kleins het vuur brandend houdt. Over lone wolfs die hoop bieden. Thorn de Vries, Mees van Rijswijk, Alma Mathijsen, Damaris, Smita James en Maurits de Bruijn staan op het podium. Alleen, maar nooit zonder publiek.
‘De moeite loont, want de moeite loont altijd.’
– Virginia Woolf, laatste zin van ‘Een eigen Kamer’.
Over de makers
Maurits de Bruijn (1984) is de schrijver van drie romans en een non-fictieboek Ook mijn Holocaust waarin hij onderzoekt hoe het oorlogsverleden van zijn moeder ingrijpt op zijn leven. Eind april verscheen zijn meest recente roman Man maakt stuk, dat lovend werd besproken in o.a. NRC (zelden werd heteronormativiteit zo scherp en confronterend gekielhaald, ****), de Volkskrant (een slimme roman over identiteitspolitiek die het voorspelbare vermijdt) en De Groene Amsterdammer (De auteur combineert zijn essayistische oog met humor die telkens schrijnende randjes heeft). Man maakt stuk prijkte op de longlist van de Boekenbon Literatuurprijs 2024.
Smita James (Nijkerk, 1983) is een Surinaams-Nederlandse schrijver, dichter en performancekunstenaar. Sinds 2002 performt ze haar teksten vanaf gerenommeerde literaire podia als Re:definition, Cinnamon Wednesdays, Woorden worden Zinnen, SLAA Perdu, Read My World en Poetry International. Daarmee behoort zij tot de incrowd van de, voormalig underground, spoken word scene die Nederland nu rijk is. In 2019 heeft ze bijgedragen aan hèt Spoken word boek Hardop (Atlas, 2019) Haar werk richt zich op thema’s als identiteit, metafysica en de Afro- en Indo- Caribische diaspora binnen ons sociaal domein. Hoewel haar schrijven begint op papier, eindigen haar teksten daar niet altijd. Ze werkt graag interdisciplinair en werkt daarom ook graag met andere makers.
Mees van Rijswijk (1999) is een podiumdichter, theatermaker en zacht-activist uit Leeuwarden. Hij gelooft in de kunst van de eenvoud en kiest hun woorden daarom zorgvuldig: alles wat meer dan vijf lettergrepen telt valt af. Hij is gefascineerd door stof op fotolijstjes, kunst in cappuccinoschuim en goochelaars. In 2023 won Mees de Spoken Award in de categorie Storytelling, en samen met de andere winnaars ging hij op theatertour door heel Nederland.
Alma Mathijsen (1984) schreef vijf romans, een novelle en een verhalenbundel. In 2011 verscheen haar debuutroman Alles is Carmen, gevolgd door De grote goede dingen (2014). In 2017 verscheen Vergeet de meisjes, dat lovend werd ontvangen en op de shortlist van de BNG Bank Literatuurprijs terechtkwam. Haar nieuwste roman Onderland (2024) toont een land dat zich alleen openbaart aan mensen die weten wat seksueel geweld is. Hier leven monsters uit het verleden samen met hun prooi. Nachtmerries dwalen vrij rond door dit vreemde rijk waar niets verborgen blijft.
Damaris is een theatrale vocalist die zowel geschreven als geïmproviseerde poëzie brengt. Ze laat woorden zweven en elkaar achterna zitten, en neemt je mee in de stroom van haar gedachten die afdwalen en terugkeren.
Thorn de Vries begon hun carrière in 2020, en maakte de overstap van drag king en video-editor naar acteren. Ze waren eerst te zien als Lesley in de jeugdserie SpangaS de Campus en speelden daarna een hoofdrol in de Netflix-film Anne+, gevolgd door de rol van Nico in Flikken Maastricht. Naast acteren debuteerde Thorn ook achter de camera, met het schrijven en regisseren van de korte film Kutyuppen, die in 2024 in première ging op het Nederlands Film Festival. In datzelfde jaar waren ze te zien in de serie Onopgelost, met Georgina Verbaan. In 2025 verscheen hun eerste boek: Schillen.