Is het een harp of is het een tijdscapsule? Well, why not both?
De Amerikaanse harpiste Mary Lattimore vangt verhalen, gebeurtenissen en plekken in uitgesponnen soundscapes. Of, zoals Pitchfork het treffend omschrijft: ‘Lattimore weet een snaar te raken op een manier die je meteen weer de smaak van je vijfde verjaardagstaart doet herinneren.’ Warm, nostalgisch en soms met een ruw randje. Zo werkte Lattimore samen met leden en producers van iconische bands als Sonic Youth, The Cure en Slowdive en blijkt haar harpmuziek óók wonderwel samen te gaan met reverb-gitaren en shoegaze.
De afgelopen tien jaar heeft Lattimore enorm veel gecomponeerd, vaak al reizend. Gewapend met enkel een harp en wat looppedalen neemt ze je mee in die ervaringen: naar zee, naar een bos vol dennenbomen, naar herinneringen aan haar familiehond Otis. Vaak zijn het ervaringen die veranderen of met de tijd verdwijnen – en juist daarom zijn ze zo mooi om voor eventjes vast te houden via muziek. Een perfecte artiest om te bewonderen tegen het decor van een kerk of een andere verborgen parel in de stad. En wie weet sluipt ‘dat ene optreden in Leeuwarden’ ooit als herinnering Lattimores composities binnen. Dromen mag.
“The sublime Goodbye, Hotel Arkada has a fondness for abstraction, but touches upon something that is very tangible -and very personal. It’s the kind of record you feel welcome to attach your inner monologue, your memories and meanings to.”
– Shindig! Magazine