In porsje hoop yn dyn noodpakket
Wat bart der as wy ‘gekheid’ net opruime of ferdwine litte, mar besykje har te begripen? Tidens ús festival giet wer in gloednije foarstelling yn premjêre, ûntstien yn De Verwonderkamer – de jierlike residinsje fan it Flaams-Nederlânske hûs foar kultuer en debat, deBuren, en Explore the North, dêr’t Flaamske en Noard-Nederlânske makers inoar leare kenne en tegearre nij wurk meitsje.
Dit jier krije de dielnimmers it boek De laatste dagen van de dorpsgek fan Anne Goaitske Breteler as útgongspunt. De dorpsgek as bûtensteander, spegel, barometer; immen dy’t operearret oan (of oer) de râne fan wat as ‘normaal’ jildt. Skuilt der yn it ûnferwachte ek wat hoopfols? Fan 15 oant 19 septimber 2025 geane nije Flaamske en Noard-Nederlânske makers yn Ljouwert oan ’e slach mei dizze fragen. De fruchten fan de gearwurking wurde, neffens goed gebrûk, foar it earst presintearre op ús festival.
Dat dit ta bysûnders liedt, beweze ferline jier De herontdekking van Ella Wassenaar fan Mona Thijs, Zindzi Tillot Owusu, Charlotte Westra en Jaimy Hindriks. In foarstelling dy’t reizge fan De Verwonderkamer nei Antwerpen en dizze simmer op Oerol stiet. Ek it kollektiv Drie Dagen Fris komt fuort út in fruchtbere residinsje yn Ljouwert. Ek dit jier jildt: De Verwonderkamer stopt in porsje hoop en frisse stimmen yn dyn noodpakket!
Taal: Nederlânsk
Over de makers
Francesca Birlogeanu (2002) studearret medisinen en skriuwt proaza en poëzij. Yn 2022 die se mei oan it CBK Poetry Slam en yn de simmer fan 2023 gie se mei DeBuren op de Skriuwresidinsje nei Parys. Har poëzij is te finen yn ûnder oaren Kluger Hans, Deus ex Machina, Het Liegend Konijn, op websiden lykas DIG, Hard//Hoofd, op poadia lykas Dans Dichter Dans, de Nijmeegse Poëzienacht, it Antwerpen Queer Arts Festival en TILT festival. Yn har wurk ûndersiket se graach lichamlikens yn al har foarmen en tasteret se de grillige grinzen tusken seksualiteit, spiritualiteit, it kognitive en it sensoaryske. Francesca wennet yn Leuven tegearre mei har boeken, heal ôfmakke keunstwurken en plantenbern.
Ellis Meeusen studearre earst fjouwer jier medisinen foardat se nei de toanelskoalle gie. Se is spiler, teätermakster, dosint en skriuwster. As skriuwster publisearre se proaza yn Das Magazin, poëzij yn de klimaatdichtbondel Zwemlessen voor later en toaniel by De Nieuwe Toneelbibliotheek. Se gong ek op residinsje nei Parys foar DeBuren en mei de trein troch Jeropa foar Passa Porta en Europalia. Yn de foarige seizoenen tourde se troch Flaanderen mei de eigen foarstellingen Faren, Eerst en Vitrine en de foarstelling (v) fan De Nwe Tijd. By datselde gezelschap skriuwt se ek eltsenien moanne mei foar de Maandagavonden, tegearre mei Suzanne Grotenhuis en Freek Vielen. Kommend seisoen makket se mei Aline Nuyens en Sander Salden foar it earst in foarstelling foar jong publyk, confetti.
Hannes Schievink is in Fryske yllustrator en keunstner dy’t him dwaande hâldt mei it ûndersykjen en kommunisearjen fan it teatrale, it lichamlike en it mystike troch tekeningen, tekst, ynstallaasjes en performances. Altiten op syk nei it bombastyske en it wiere.
Sybren van der Velde (Den Haag, 2001) is in Britsk-Nederlânske keunstner, dy’t opgroeide yn De Rottefalle, in lyts doarp yn Fryslân. Hy studearre yn 2024 ôf as performer oan de Toneelacademie te Maastricht. It grutste diel fan syn wurk giet út fan hypernostalgia, in konsept dat ûntstiet út in djip sentimental ferlangen nei in romte, plak of momint, oft yn it ferline of de takomst. Hy is der ta genegen dizze gefoelens yn it deistich libben en syn artistike praktyk te fergrutsjen of sels te fetisjearjen. Dêrby freget er him hieltyd ôf oft sokke gefoelens strikt persoanlik binne, hoe rekber se binne en oft it mooglik is te ferlangen nei in romte, plak of tiid dy’t net elkenien sels belibbe hat. Hypernostalgia ûntkent of erkent de meast talige beheining dy’t mei nostalgie komt net, mar spilet mei in breder skala oan gefoelens. Sybren besiket dizze gefoelens te kanalysjen nei lânskippen, to cushion the homesick and the ones lost in time.